Troost ondanks alles…

Aly Groen had een interview met Nicoline Letteboer, eigenaresse van Uitvaartzorg Afscheidshuis de Vlindertuin over haar keuze om haar werk als geestelijk verzorger in de gezondheidszorg achter zich te laten en met de Vlindertuin een nieuw ontwikkelde vorm van persoonlijke uitvaartzorg te gaan uitdragen.
Wie is Nicoline en hoe vind je je weg verder?
Na bijna 30 jaar werkzaam te zijn geweest in de gezondheidszorg heb ik de zin van kwetsbaarheid leren kennen. ‘In Nederland spiegelen we elkaar in ons alledaagse leven; voornamelijk ‘beheersbare’ levens voor die uit louter hoogtepunten bestaan’. Maar in de gezondheidszorg zijn tal van zaken zichtbaar die wij in ons leven grotendeels hebben weg georganiseerd. Ziekte, lijden en dood liggen daar aan de oppervlakte en ze herinneren ons aan onze eigen kwetsbaarheid. Want ieder van ons gaat zijn eigen unieke levensweg vol met bochten en hobbels, en vooral de grote hobbels brengen een ‘ommekeer’ teweeg in iemands leven. Telkens weer werd ik geraakt door die enorme ‘ommekeer’, waardoor ik mij steeds meer ging bezig houden met de vraag: “Wat heeft een mens nodig die zijn levensreis moet ombuigen of afbreken”? Daarbij gaat het er tijdens onze levensreis niet om wat ons overkomt, alswel hoe we omgaan met dat wat ons overkomt…
Je hebt zelf ook door grote hobbels, meerdere keren je levensreis moeten ombuigen, hoe ben je daar mee omgegaan?
Ja, dat was niet eenvoudig! Zeker niet de laatste keer toen mijn man, de toenmalige eigenaar van de Vlindertuin, in 2015 onverwachts besloot zich in het buitenland te vestigen, was ik totaal in shock. Ik blokkeerde volledig want alles wat op dat moment mijn leven zin gaf, daarvan moest ik afscheid nemen, loslaten en de pijn toelaten. Door de liefdevolle steun van vrienden en het team van de Vlindertuin kreeg ik beetje bij beetje weer de moed om door te gaan.
Durf je weer open te staan voor wat komen gaat?
Ja, vanaf het moment dat ik de Vlindertuin heb overgenomen heeft het begeleiden van de naasten mij veel energie gegeven. Het is zo betekenisvol en dankbaar als je een tijdje met de naasten mag meelopen en ze een ‘bijna net als thuishuis’ mag aanbieden, waar ze in een huiselijke en vertrouwde sfeer, op hun eigen wijze afscheid kunnen nemen van hun dierbare. Want het verlies van een dierbare is de meest traumatische ervaring die mensen kunnen hebben. En er is niemand die echt weet en kan meevoelen wat hij of zij voelt, omdat geen twee mensen gelijk zijn, ook al hebben zij hetzelfde te doorstaan. Troost ondanks alles…                   
 
CV
Als geestelijk verzorger/godsdienstpsychologe, 1e graad docent, vertrouwens-persoon, deskundige in palliatieve zorg en kwaliteitszorg – domein "mentaal welbevinden"- in de gezondheidszorg, heeft Nicoline veel ervaring opgedaan in alle facetten van dit werkveld. In haar werk doet ze recht aan alle pijnlijke en verdrietige gevoelens van de mens waarmee ze op weg mag gaan, maar tevens laat ze ook degene in aanraking komen met de levensvreugde die in het hart aanwezig is.
 
 
 
 

Delen: